De mythe van constante creativiteit

Als buitenstaander lijkt het misschien alsof mijn bron van creativiteit nooit opdroogt. Waarschijnlijk zie je mij als een kunstenaar die haar hart en ziel in elk stukje werk legt en altijd bruist van de ideeën vanaf het eerste moment dat mijn ogen in de ochtend open gaan.

De werkelijkheid van creatieve blokkades

Maar niets is minder waar…. tenminste er zijn echt wel dagen dat ik wakker wordt met 10.000 ideeën in mijn hoofd en me besef dat dit leven veel te kort is om al deze ideeën uit te voeren. Maar het echte verhaal is dat ik ook regelmatig, hoe zal ik het zeggen… vastloop. Die momenten waarop mijn hoofd voelt als een vergiet waaruit alle inspiratie is weggevloeid. Die momenten waarop ik geen idee heb hoe het verder moet en me afvraag waar ik eigenlijk mee bezig ben? Het zijn de vragen waar elke kunstenaar zich waarschijnlijk wel in herkent, de onvermijdelijke creatieve blokkades.

Omgaan met frustratie en onzekerheid

Ja, en dan? Als dit de perfecte blog zou zijn zou ik je nu vertellen dat het absoluut niet erg is en dat het deel is van het creatieve proces, maar dit is geen perfect blog en ik ben al helemaal niet perfect. Ik vind het namelijk VRESELIJK! En aangezien ik een maker ben en soms denk dat het leven maakbaar is ga ik dingen verzinnen om mijn inspiratie te forceren en om eerlijk te zijn vaak werkt dat. 😏

Ruimte creëren voor nieuwe ideeën

De eerste stap is het creëren van ruimte. Ruimte in mijn hoofd, in mijn werkplek, in mijn takenlijst. Dus ik begin met opruimen, alle losse eindjes af te ronden, herorganiseren en als mijn pet er echt naar staat ga ik ook nog schoonmaken of verbouw ik mijn atelier om de wereld letterlijk vanuit een ‘ander perspectief’ te bekijken. Dat gaat natuurlijk allemaal niet zo gestructureerd als ik hierboven beschrijf, want tijdens het opruimen kom ik vanalles tegen. Dingen waar ik niets mee wil, dingen waar ik ooit nog iets mee wil en ja, daar is ie, dingen waar ik NU iets mee wil. Vervolgens laat ik alles uit mijn handen vallen en ga ik aan de slag. Het vervelende daarvan is alleen dat mijn atelier dan nog steeds niet is opgeruimd 😇.

Acceptatie en vooruitgang

Maar soms kom ik niets tegen waar ik NU iets mee wil, heb ik gewoon geen zin of geen energie en beland ik uiteindelijk in de fase van schoonmaken, sluit ik tevreden mijn dag af, wandel ik nog een rondje in het dorp en word ik de volgende dag wakker met een neerslachtig gevoel. Ga ik een beetje thee drinken, rommelen, administratie doen en *PLOP* tijdens een onverwacht moment begint het weer te stromen.

De cyclus van creativiteit

Het belangrijkste wat ik heb geleerd, maar wat ik ook vaak weer vergeet is dat elke fase zijn tijd heeft en ook weer voorbij gaat. Er komt altijd weer een nieuwe dag en de zon gaat altijd weer schijnen. Uiteindelijk heb ik geen keus dan maar te accepteren dat de boog niet altijd gespannen kan zijn.